Nieuwjaarstoespraak burgemeester Van Selm

Beste mensen, beste genodigden en gasten,

Wat fijn dat u weer in zulke grote aantallen naar ons mooie theater bent gekomen om elkaar het beste te wensen voor het nieuwe jaar. Vanaf deze plek wens ik u allen een gelukkig nieuwjaar.

Ook de mensen die vannacht in touw waren voor onze veiligheid wens ik een gelukkig nieuwjaar. Politie, brandweer, ambulancepersoneel, de mensen op de spoedeisende hulp: hartelijk dank voor uw paraatheid en uw inzet vannacht.

Voordat de festiviteiten beginnen, bij deze receptie en straks op de Koemarkt, kijk ik graag samen met u terug op het jaar dat geweest is en vooruit naar de tijd die voor ons ligt.

Onze gemeente is veel in het nieuws geweest afgelopen jaar. Maar er zijn nog zoveel meer berichten die het nieuws niet of nauwelijks halen, hoe noemenswaardig ze ook zijn. Denk aan de jarenlange inzet van Geert Heikens als vrijwillig verslaggever voor de Binnendijks en wandelend informatiepunt van de Beemster. Aan Maria Deen die na ruim 70 jaar vrijwilligerswerk met pensioen gaat. Zij ontving terecht een Koninklijke Onderscheiding en het was bijzonder om samen met wethouder Mario Hegger bij haar thuis op de koffie te gaan. Of denk aan de honderden Purmerenders die zich elk jaar weer in een Reuring-shirt hijsen om een geweldig gratis festival te organiseren voor onze hele regio. Ook ons bestuurlijk netwerk genoot met ons van dat festival.

Of iemand als Erol Savur. Veel meer dan alleen een geliefd lokaal ondernemer. Iemand die met zijn initiatief om elkaar te helpen een ‘vuurtje wil aanwakkeren bij mensen’. Die vanuit een positieve insteek mensen activeert om iets te doen voor een ander. Want een klein gebaar kan een groot verschil maken.

Vanuit de motivatie om iets te doen voor andere veteranen in onze gemeente, begon Peter Stiphout de Stichting Veteranen Purmerend. 13 jaar later is de Veteranendag niet meer weg te denken uit Purmerend en vinden veel veteranen en hun partners steun en herkenning bij elkaar. ‘Gewoon doen, publiciteit is niet nodig’, zei hij daarover zelf. Helaas maakt Peter Stiphout de volgende Veteranendag niet meer mee. Piet Jonker verwoordde het mooi: ‘Hij zette zich in voor de vrede, moge hij rusten in vrede.’

We maken zelf het kleine groot – ieder heeft daar een eigen aandeel in. Wat we zeggen kan iets aanwakkeren in de ander. Het kan inspireren en motiveren. Het zet ons open in plaats van ons af te sluiten. En als we open staan, kan iets pas bij ons binnenkomen.

Als we iets afsluiten, leidt dat dan ook terecht tot vragen en zorgen. Over een paar maanden starten werkzaamheden op de A7 aan de brug over het Noordhollandsch Kanaal die ons – al is het tijdelijk – minder bereikbaar maken. We horen de zorgen van mensen die dat gaat raken. Ondernemers, mantelzorgers, hulpdiensten: iedereen die de weg wel op móet.

De pandemie heeft ons geleerd dat veel van ons werk vanuit huis kan. Maar laat onze gemeente nou vooral bestaan uit makers en doeners. ‘Mensen die denken met hun handen’, zoals Frans Konijn (van de School voor Meubelmaken in Zuidoostbeemster) dat noemt. Zij steken de handen uit de mouwen en bouwen, vaak letterlijk, aan de gemeenschap. Maken huizen, wegen, scholen. Zij moeten hun werk kunnen doen.

Ik hoop en vertrouw erop dat iedereen die de weg op gaat, zelf kan bedenken of het nodig is. Of dat je beter kunt bijdragen aan de bereikbaarheid van onze stad, dorpen en regio door dat juist te laten.

De pandemie heeft ons ook het belang geleerd van korte ketens. Een voedzame maaltijd op tafel zetten kan heel goed zonder dat ons eten duizenden kilometers heeft afgelegd. We ontdekken en koesteren steeds meer de kracht van lokaal. Van producten uit de Beemster, op de borden van gezinnen in Purmerend en daarbuiten. Van seizoensproducten en lokaal geproduceerde spullen die we rechtstreeks bij de maker of teler afnemen.

Het versterkt de eeuwenoude verbindingen die er zijn tussen stad en platteland. De akkers waar de gewassen groeien, die werden verhandeld op de weekmarkt in de stad. Nog altijd weten meer en meer Purmerenders uit de stad hun weg te vinden naar de Beemster en andersom. Mensen zien de toegevoegde waarde en zijn trots op wat van dichtbij komt.

Als gemeentebestuur staan we ook voor het voeren van goede gesprekken. We willen onverschilligheid adresseren en oog hebben en houden voor hoe het met de ander gaat. Dat doen wij, de gemeenteraad en het college, in samenspraak met u. Met onze bedrijven, verenigingen en inwoners.

En hoewel wij niet bepalen wat het nieuws haalt, kiezen we tot op zekere hoogte wel waar we onze aandacht aan besteden. Dat betekent ook dat we ervoor kunnen kiezen om onze blik te richten op wat ons verder helpt. En dat we niet elke gedachte die in ons opkomt, hoeven te uiten op sociale media onder het mom van vrijheid van meningsuiting. Wat we roepen over een ander, zegt soms meer over onszelf. En wat we niet zouden zeggen tegen iemand die voor ons staat, kunnen we soms beter voor ons houden.

Het ontwikkelen van onze samenleving en de normen die daarbij horen, is een doorlopend proces. Zoals ook onze taal zich ontwikkeld heeft door de jaren heen. We zouden er maar weinig van begrijpen als we in gesprek waren met een Purmerender uit 1410, het jaar dat we stadsrechten kregen.

Maar toen begrepen ze elkaar wel. Men maakte gebruik van het land en de taal. We verlegden grenzen, trokken erop uit en dreven handel om te verkrijgen wat we zelf niet hadden. En de gemeenschap plukte daar – soms letterlijk – de vruchten van. Er gaat tenslotte niets boven een appel uit de Beemster.

Een zandweg werd een snelweg, maar het doel bleef onveranderd. Van a naar b komen. Voor handel, voor contact, voor een netwerk tussen mensen en bedrijven.

Er zijn mensen nodig die ons helpen ontwikkelen. Mensen als Stefanie en Henk Schulte, die niet alleen een boekwinkel hebben omdat ze nou eenmaal van boeken houden. Nee, ze leren kinderen maar ook volwassenen hoe je je kunt verliezen in een verhaal en dragen zo bij aan de leesvaardigheid in onze gemeente. En als voorzitter van de BIZ Binnenstad bouwt Henk bovendien mee aan de mooie ideeën die er zijn voor het stadje.

Verandering is geleidelijk en vindt plaats over generaties. Wat we willen behouden, geven we door. Het was daarom dat ik op 4 mei de 10-jarige Lynn aan mijn zijde had tijdens de Nationale Dodenherdenking. Ze wilde kinderburgemeester worden en ik kon haar helpen met een inkijkje in wat daar zoal bij komt kijken. En zij helpt ons om het belang van de jonge generatie voor ogen te houden.

We kijken vooruit met oog voor waar we vandaan komen. Onze geschiedenis is sinds kort prachtig verbeeld in het vernieuwde Purmerends Museum. Als u nog niet geweest bent: de nieuwe vaste tentoonstelling is zeer de moeite waard. U ziet er bijvoorbeeld mensen die uitzonderlijke sportieve prestaties hebben geleverd. Mensen die onze gemeente op de kaart zetten, toen en nu.

We hebben in het afgelopen jaar zo’n 44 Purmerendse sporters gehuldigd die wellicht ook ooit een plek krijgen in het museum. Judoka’s, 3 jonge schermers, voetballers, tennissers, thaiboksers, de 16-jarige zwemster Angelina Rolman, een biljartster. Zo spreken we waardering uit voor hun prestaties en zetten we sporters in het zonnetje. In februari was ik aanwezig bij het 100-jarig bestaan van zwem- en polovereniging WZ&PC. Een eeuw lang samen sporten, en het contact tussen de leden reikt na verloop van tijd vaak veel verder dan dat.

Afgelopen november hebben wij onze stem laten horen bij de verkiezingen, ieder met zijn eigen overtuiging en visie voor de toekomst. Voor sommigen was de uitslag een moment van vreugde, voor anderen een bron van bezorgdheid. In Den Haag wordt druk gewerkt aan het formeren van een nieuwe regering die hopelijk kan werken aan het overbruggen van tegenstellingen en het gevoel van vertrouwen vergroot.

Dit jaar gaat de Purmerendse kunstenares Petra Rekman haar interpretatie verbeelden van onze grondwet in een permanent kunstwerk in het stadhuis. Dit is een wens van onze gemeenteraad die aandacht wil besteden aan artikel 1 van de Grondwet. Ik hoop dat u allen het resultaat komt bewonderen.

Als burgemeester sta ik hier met optimisme en hoop omdat er zovelen zijn die de handen uit de mouwen steken om er in Purmerend iets mooi van te maken. Ik heb er een aantal genoemd, maar er zijn er zoveel meer. Er zijn veel plannen die de komende tijd in uitvoering komen. Plannen die de gemeente mooi, aantrekkelijk en bij de tijd houden en maken. Nieuwe woningen, weerbare wijken, nieuwe bedrijvigheid, een fijne en veilige woonomgeving.

Met elkaar gaan we er een mooi jaar van maken. Dank u wel en nogmaals: een gelukkig nieuwjaar met allen die u lief zijn.